De praktica
[English below]
De Praktica
Als je de tocht aanvaardt naar Ithaka
wens dat de weg dan lang mag zijn,
…
Houd Ithaka wel altijd in gedachten.
Daar aan te komen is je doel.
Maar overhaast de reis in geen geval.
't Is beter dat die vele jaren duurt…
Uit: ‘Ithaka’ - K.P. Kavafis
De Oost-Duitse Praktica kreeg ik van mijn vader. Het was zijn oude en mijn eerste echte fototoestel. Een tank van een spiegelreflex uit de jaren 70.
Ik was een jaar of vijftien. Met een uit elkaar vallend boek van Dick Boer uit 1956 leerde ik de beginselen van de fotografie. In mijn studententijd ontdekte ik het werken in de doka. De geur van ontwikkelaar en fixeer. De magie van langzaam verschijnende foto’s: trage fotografie.
Ik trok de Groningse afbraakbuurten in. De eerste ervaring met straatfotografie; kijken, onderwerp kiezen, onderzoeken. Leren werken met diafragma en sluitertijden. Spelen met licht.
In gedachten reed ik in een oude Landrover Defender over de steppe van Sub-Sahara Afrika. Een typemachine gemonteerd op een houten plank achterin. Verslaggever van al het onrecht in de wereld. Het fototoestel in de aanslag.
Die Defender is er nooit gekomen. De droom om reiziger, fotograaf en schrijver te worden bleef.
Fotograferen was in alle drukte een constante, de camera een vaste metgezel. Ik bezocht tentoonstellingen, las gefascineerd over fotografen, raakte niet uitgekeken in fotoboeken. Als het kon volgde ik cursussen. Ik deed met kloppend hart toelating voor de Fotoacademie, werd aangenomen en studeerde er een jaar.
Tijdens corona begon ik zonder plan te lopen door de provincie Groningen. Langzaam ontstond het idee voor een project dat vier jaar later zou resulteren in de serie ‘Echo van een landschap’. Alles kwam samen: mijn liefde voor historische kaarten, kijken naar oude wegenstructuren, bestaande en verdwenen monumenten. Zoeken naar oude sporen in het veld die ineens betekenis kregen. Het vastleggen van mijn ontdekkingen in beelden. Het lopen, rugzakje met proviand mee. Het verhalen over de geschiedenis en wat ik onderweg zag en meemaakte. Thuis werkte ik mijn aantekeningen uit, met de hand tekende ik de kaartjes van de gelopen route in. De oude sporen en wegen maakte ik zichtbaar in een afwijkende kleur. Een ontdekkingsreis van 1400 kilometer dwars door de provincie Groningen.
Ik zocht mijn oude mentor van de Fotoacademie fotograaf Robert van der Molen op. Sinds 2022 is hij mijn belangrijkste leermeester. Ik bracht uren door in zijn atelier, in de winter ‘bovenop’ de warme kachel. We bespraken beelden, composities en series. Ik worstelde met de techniek van het digitaal bewerken. Soms was ik wanhopig en elke keer ging ik weer blij naar huis. Ik ben Robert veel dank verschuldigd en hoop nog lang veel van hem te leren.
Al doende heb ik besloten een nieuwe afslag te nemen waarin mijn oude droom centraal staat. In het besef dat het niet gaat over aankomen maar onderweg blijven.
The Praktica
As you set out for Ithaka
hope your road is a long one,
…
Keep Ithaka always in your mind.
Arriving there is what you're destined for.
But don't hurry the journey at all.
Better if it lasts for years...
From: 'Ithaka' - K.P. Kavafis
I received the East German Praktica from my father. It was his old and my first real camera. A tank of a reflex camera from the 1970s. I was about fifteen. With a falling-apart book by Dick Boer from 1956, I learned the basics of photography. During my student years, I discovered working in the darkroom. The smell of developer and fixer. The magic of slowly appearing photos: slow photography.
I ventured into Groningen's demolition neighborhoods. My first experience with street photography; observing, choosing subjects, investigating. Learning to work with aperture and shutter speeds. Playing with light. In my mind, I drove an old Land Rover Defender across the Sub-Saharan African steppe. A typewriter mounted on a wooden board in the back. A reporter of all the injustice in the world. Camera at the ready.
That Defender never materialized. The dream of becoming a traveler, photographer, and writer remained. Photography was a constant amid all the busyness, the camera a faithful companion. I visited exhibitions, read about photographers with fascination, never tired of looking at photo books. I took courses when possible. With a pounding heart, I applied to the Photography Academy, was accepted, and studied there for a year.
During COVID, I began walking through the province of Groningen without a plan. Slowly, an idea for a project emerged that would result in the series 'Echo of a Landscape' four years later. Everything came together: my love for historical maps, examining old road structures, existing and vanished monuments. Searching for old traces in the field that suddenly gained meaning. Capturing my discoveries in images. The walking, backpack with provisions. Telling stories about the history and what I saw and experienced along the way. At home, I worked out my notes, hand-drawing maps of the walked route. I made the old traces and roads visible in a different color. A journey of discovery of 1400 kilometers across the province of Groningen.
I sought out my old mentor from the Photography Academy, photographer Robert van der Molen. Since 2022, he has been my primary teacher. I spent hours in his studio, in winter positioned 'on top of' the warm stove. We discussed images, compositions, and series. I struggled with digital editing techniques. Sometimes I was desperate, but each time I went home happy. I owe Robert a great deal and hope to continue learning from him for a long time.
In the process, I have decided to take a new turn where my old dream takes center stage. With the understanding that it's not about arriving but about staying on the journey.
